Publikacja dotyczy społecznego postrzegania aborcji w dyskursie publicznym i wpisuje się w krytyczną refleksję na ten temat. Autorka przedstawia różne krzyżujące się pola dyskursu publicznego, dotyczącego aborcji, w szczególności zaś pola dyskursu ideologicznego oraz dyskursu elit symbolicznych (kościelny, naukowy i nienaukowy, artystyczny).

Publikacja pokazuje, że w polskim dyskursie o aborcji wciąż mamy do czynienia z fazą „rytualnego chaosu”, opisywaną przez socjologów dwie dekady temu. W książce wykazano, że najbardziej wszechstronna i bezstronna w kwestii aborcji okazuje się sztuka. Autorka analizując różnorodne dyskursy opisuje wiele strategii i reguł jakimi rządzi się publiczny dyskurs o aborcji. Ukazuje kwestie ukrywane, przemilczane, kwestie tabu. Wreszcie pokazuje jak bardzo oficjalny dyskurs o przerwaniu ciąży zdominowany jest przez „męski punkt widzenia”.

Część pierwsza książki ukazuje dyskurs religijny przez pryzmat jego historycznych początków, rozwoju i wpływu katolickiej doktryny małżeństwa na postrzeganie sfery cielesnej i seksualnej życia człowieka.

W części drugiej zaprezentowano dyskurs naukowy i nienaukowy poprzez ukazanie najważniejszych „głosów nauki” i „głosów naukowców”. Autorka odwołuje się do najistotniejszych aspektów i ustaleń naukowych (empirycznych i teoretycznych), dotyczących kwestii przerwań ciąży, a także opisuje różne mechanizmy i płaszczyzny przenikania się dyskursów (np. naukowy oraz ideologiczny).

Ostatnia część pracy dotyczy wybranego dyskursu elit symbolicznych, dyskursu artystycznego. Analizie poddano prace plastyczne meksykańskiej malarki Fridy Kahlo, a także dzieła literatury pięknej.