Książka Piotra Witka stanowi niewątpliwie nowe i z całą pewnością znaczące osiągnięcie w ramach subdyscypliny, którą jest historia wizualna. Lubelski historyk z wielką skrupulatnością podchodzi do obranego tematu. Nie zadowala się powierzchownymi opisami, przywoływaniem modnych w tym momencie nazwisk uczonych. Pracuje w sposób poważny i solidny.

Jego monografia jest bardzo głębokim studium historycznego aspektu twórczości Wajdy, przeprowadzonym za pomocą starannie dobranych narzędzi badawczych, użytych świadomie, chciałoby się powiedzieć niekiedy – z chirurgiczną precyzją. Na lekturę dzieła Piotra Witka trzeba zarezerwować sobie dużo czasu, a także zdobyć się na nieustanną uwagę. Jednakże trud się opłaci, książka ta bowiem rozwija czytelnika.