Monografia Dariusza Dybka to wnikliwa, dokonana z dużą uwagą i subtelnością, analiza dzieł piśmiennictwa polskiego baroku i oświecenia, a także z zakresu sztuk pięknych, przeprowadzona pod kątem obecności motywów anielskich. Omówione zostały w niej źródła wiedzy o aniołach (Biblia, apokryfy, teologia) oraz wykorzystanie ich w kazaniach, katechizmach, traktatach religijnych oraz w literaturze pięknej XVII i XVIII w. tworzonej przez przedstawicieli różnych wyznań chrześcijańskich.

Szczegółowo przedstawiono zagadnienia: momentu stworzenia aniołów, liczebności niebiańskich duchów, ich podziału na chóry, znaczenia najważniejszych aniołów (Michała, Gabriela, Rafała i Uriela), wyglądu aniołów podczas angelofanii, a także zadań, jakie wypełniają wobec Boga, Jezusa, Maryi, świętych i zwykłych ludzi. Jest to pierwsza książka w polskim piśmiennictwie, która tak szeroko podejmuje temat istot anielskich.