Antynomie i paradoksy są charakterystyczne demokracji jako takiej, ale to ich współczesne emanacje stały się przedmiotem szczególnej uwagi autorów artykułów publikowanych w tej książce.
Autorzy koncentrują się na paradoksach i sprzecznościach, które sprawiają, że na nowo należy spróbować zrozumieć mechanizmy rządzące współczesnym światem demokratycznym. Analiza badawcza opiera się na paradygmacie rozwoju społeczno-kulturowego, dlatego autorzy ukazują ewoluujący system organizacyjny w ujęciu dynamicznym, generującym potrzebę reagowania na zmiany związane z rozwojem.
Istotnym osiągnięciem naukowym omawianego dzieła jest wykrycie nieadekwatności i niekomplementarności działań w sferze polityki, mających (pozornie) służyć rozwiązywaniu rzeczywistych problemów egzystencjalnych i organizacyjnych. Widać tu swoistą próbę zdekonstruowania i zdekonspirowania ukrytych i zawoalowanych celów wpływowych decydentów rzeczywistych, którzy nie działają jawnie w sferze publicznej i nie podlegają ocenie wyborców
