Atlas trafia do rąk Czytelników jako dzieło jednotomowe, podzielone na trzy części, w których omówiono poszczególne partie ciała bydła, owcy, kozy, świni, konia, psa, kota i królika. Każda z tych części została poprzedzona krótkim opisem zawierającym przykłady zastosowań wybranych elementów morfologii w naukach klinicznych. Takie rozwiązanie podnosi niewątpliwie jego walory użytkowe.

Wszystkie opisy ilustracji podobnie jak w wydaniach dotychczasowych, zamieszczono w wersjach łacińskiej i polskiej. Dołączono również, w formie oddzielnego „Słownika", wersję łacińsko-angielską. Podczas jej sporządzania wzorowano się na „Illustrated veterinary anatomical nomenclature - 2nd edition (O. Schaller, Enke Verlag, Stuttgart 2007). Przy opisywaniu różnych struktur zastosowano obecnie obowiązujące nazewnictwo anatomiczne łacińskie i polskie zamieszczone w .Nomina anatomica veterinaria" Gent, 1994; i w „Anatomicznym mianownictwie weterynaryjnym" (PWRiL, Warszawa 2002).

Anatomia topograficzna jest nauką o budowie organizmu, ze szczególnym uwzględnieniem rozmieszczenia różnych struktur i narządów w poszczególnych częściach i okolicach dala.

Do określania położenia tych elementów budowy służą liczne metody. Należy tu między innymi holotopia (określanie położenia narządu w organizmie), skeletotopia (określanie położenia narządu względem kośćca), syntopia (określanie położenia narządów względem siebie) i stratygrafia (opis warstw różnych okolic, leżących kolejno - od skóry do kośćca lub jam dala).

Znajomość anatomii topograficznej jest niezbędna w czasie studiów weterynaryjnych (diagnostyka, dyscypliny zabiegowe, patomorfologia, weterynaria sądowa, badanie żywności pochodzenia zwierzęcego), a także podczas wykonywania zawodu lekarsko-weterynaryjnego. Jest to więc dyscyplina praktyczna i w związku z tym może być nazywana anatomią stosowaną lub kliniczną.

Zarówno w procesie kształcenia jak i podczas prowadzenia praktyki ważna jest możliwość korzystania z rzetelnych i przystępnych źródeł. Wśród nich opracowaniem klasycznym, o ugruntowanej pozycji jest „Atlas anatomii topograficznej zwierząt domowych" Petera Popesko. Atlas ten przez wiele lat dobrze spełniał swoje zadania i był bardzo życzliwie odbierany przez Czytelników.

Świadczą o tym między innymi jego liczne wydania, które ukazywały się w ciągu ostatnich dziesięcioleci, zarówno w języku oryginału, jak i w innych językach (w tym w polskim). Ostatnie wydanie w języku polskim ukazało się w roku 1983 i obecnie jest nieosiągalne. Od tego czasu dokonał się postęp w naukach morfologicznych, uległy zmianom programy edukacyjne, a także zmieniło się mianownictwo anatomiczne.

Dlatego z uznaniem należy przyjąć inicjatywę Wydawnictwa, które doprowadziło do nowego opracowania tego potrzebnego dzieła. Zadania tego podjęli się doświadczeni pracownicy naukowo-dydaktyczni Katedry Nauk Morfologicznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie - prof. dr hab. Henryk Kobryń, dr hab. Marta Kupczyńska, dr Maria Makowiecka, dr Helena Przespolewska, dr Michal Skibniewski i dr Tomasz Szara.