Specyfika interesujących nas relacji między demokratycznym państwem, w którym żyje pluralistyczne społeczeństwo, a Kościołem narzuca jednak jeszcze jeden warunek tworzenia niezbędnych, w miarę stabilnych, choć zawsze ograniczonych kompromisów. Jest nim prowadzenie publicznej debaty o roli, miejscu, funkcji i znaczeniu Kościoła w szerokim wymiarze życia publicznego państwa.

Bo tylko w tej formie obie strony, zwracając się właściwym im językiem do wiernych, którzy zawsze są obywatelami, i obywateli, którzy są lub nie są wiernymi określonego Kościoła, szukać mogą publicznej legitymizacji, która w warunkach demokratycznych jest niezbędnym czynnikiem trwałości i efektywności rozwiązań prawnych, tworzących ramy legalnego status quo.