„Buntownik neonowego boga” to propozycja oryginalna i w dużej mierze nowatorska z tej racji, że o twórczości filmowej Tsai Ming-lianga pisano w Polsce niewiele a o telewizyjnej, bardzo przecież ważnej, wcale. 

Książka Sławomira Wasińskiego nie jest klasyczną monografią, choć ujmuje całokształt działań twórczych reżysera (obok kina i telewizji także instalacje). Autor wyszedł ze słusznego założenia, że aby przybliżyć polskiemu Czytelnikowi twórczość artysty tak mało znanego i „egzotycznego” nieodzowne jest uwzględnienie kontekstów, które twórczość tę zdeterminowały i tła, na którym się rozwijała. 

Stąd mamy tu i kontekst Malezji oraz Tajwanu a przede wszystkim zarys ewolucji tajwańskiej kinematografii, o której polski Czytelnik wie jeszcze mniej niż o kinematografii Japonii, Chin czy Hongkongu. Wasiński pokusił się też o charakterystykę tajwańskiej Nowej Fali (ściśle – trzech kolejnych formacji Nowego Kina Tajwańskiego), a w jej ramach dokonań takich twórców jak Edward Yang, Hou Hsiao-hsien i Ang Lee.