W książce są zawarte aktualne informacje na temat rozpoznawania i operacyjnego leczenia chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego, w ujęciu operacji klasycznych oraz zabiegów minimalnie inwazyjnych.
Potrzeba opracowania tego rodzaju wynika z dynamicznego rozwoju chirurgii endokrynologicznej oraz braku takiej publikacji w języku polskim.
Książka składa się z sześciu części: tarczyca, przytarczyce, nadnercza, guzy endokrynne trzustki, guzy neuroendokrynne przewodu pokarmowego, nużliwość mięśni. Jest to praktyczny, bogato ilustrowany poradnik rozpoznawania i leczenia chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego.
Książka jest adresowana przede wszystkim do chirurgów i internistów specjalizujących się w endokrynologii.
Rozdziały:
CZĘŚĆ OGÓLNA
1. Anatomia w chirurgii endokrynologicznej
1.1. Anatomia chirurgiczna nadnerczy
1.2. Anatomia chirurgiczna trzustki
1.3. Anatomia chirurgiczna grasicy
1.4. Anatomia chirurgiczna tarczycy
1.5. Anatomia chirurgiczna przytarczyc
2. Fizjologia gruczołów wydzielania wewnętrznego
2.1. Hormony podwzgórza
2.2. Hormony przedniego płata przysadki mózgowej
2.3. Gruczoł tarczowy
2.4. Hormony rdzenia nadnerczy
2.5. Hormony kory nadnerczy
2.6. Aktywność dokrewna trzustki
2.7. Układy hormonalne w homeostazie wapniowo-fosforanowej
3. Metody rozpoznawania chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego
3.1. Diagnostyka biochemiczna
3.2. Diagnostyka molekularna
3.3. Diagnostyka obrazowa
3.4. Badania endoskopowe
3.5. Zastosowanie biopsji w chorobach gruczołów wydzielania wewnętrznego
CZĘŚĆ KLINICZNA
4. Tarczyca
4.1. Wole guzkowe obojętne
4.2. Nadczynność tarczycy
4.3. Wole zamostkowe i śródpiersiowe
4.4. Zapalenie tarczycy
4.5. Niedoczynność tarczycy
4.6. Rak brodawkowaty tarczycy
4.7. Rak pęcherzykowy tarczycy
4.8. Rak z komórek Hürthle’a
4.9. Rak rdzeniasty tarczycy
4.10. Rak anaplastyczny tarczycy
4.11. Przerzuty raka do tarczycy
4.12. Nawroty raka tarczycy
4.13. Chłoniak złośliwy tarczycy
4.14. Rak tarczycy u dzieci
4.15. Operacje tarczycy i powikłania leczenia operacyjnego
4.16. Wycięcie węzłów chłonnych w raku tarczycy
4.17. Czynniki wzrostowe tarczycy
5. Przytarczyce
5.1. Pierwotna nadczynność przytarczyc
5.2. Wtórna nadczynność przytarczyc
5.3. Trzeciorzędowa nadczynność przytarczyc
5.4. Niedoczynność przytarczyc
5.5. Sytuacje naglące w chirurgii przytarczyc
5.6. Przeszczepianie przytarczyc
5.7. Rak przytarczyc
5.8. Operacje klasyczne w chirurgii przytarczyc
6. Nadnercza
6.1. Pierwotny hiperaldosteronizm
6.2. Guz chromochłonny
6.3. Nadczynność kory nadnerczy (zespół Cushinga)
6.4. Incydentaloma
6.5. Klasyczne operacje nadnerczy
6.6. Zespół nadnerczowo-płciowy (wrodzony przerost nadnerczy)
6.7. Niewydolność kory nadnerczy
6.8. Rak kory nadnercza
7. Nowotwory endokrynne trzustki
7.1. Wyspiak
7.2. Gastrinoma
7.3. Rzadkie guzy endokrynne trzustki
7.4. Operacje guzów endokrynnych trzustki
7.5. Stany nagłe w guzach neuroendokrynnych trzustki
8. Zespoły nadczynności wielogruczołowej
8.1. Wstęp
8.2. Klasyfikacja
8.3. Etiopatogeneza
8.4. Zespół MEN 1
8.5. Zespoły MEN 2
9. Guzy neuroendokrynne przewodu pokarmowego
9.1. Guzy neuroendokrynne żołądka
9.2. Guzy neuroendokrynne dwunastnicy
9.3. Guzy neuroendokrynne ze środkowego odcinka prajelita typu „midgut”
9.4. Guzy neuroendokrynne jelita grubego
9.5. Guzy neuroendokrynne o nieznanym ognisku pierwotnym
10. Chirurgiczne leczenie schorzeń grasicy
10.1. Patologia rozrostowa grasicy
10.2. Myasthenia gravis
10.3. Operacje grasicy
11. Leczenie uzupełniające guzów endokrynnych
11.1. Leczenie izotopowe nowotworów endokrynnych
11.2. Leczenie farmakologiczne i chemioterapia nowotworów endokrynnych
11.3. Teleradioterapia raków endokrynnych
12. Techniki małoinwazyjne w chirurgii endokrynologicznej
12.1. Wstęp
12.2. Tarczyca
12.3. Przytarczyce
12.4. Nadnercza
12.5. Guzy neuroendokrynne trzustki
13. Nowe technologie w chirurgii endokrynologicznej
13.1. Wstęp
13.2. Podstawy elektrochirurgii i nowoczesne technologie
13.3. Nowoczesne urządzenia bipolarne
13.4. Nóż ultradźwiękowy
13.5. Roboty w chirurgii endokrynologicznej
13.6. Neuromonitoring nerwów krtaniowych wstecznych
13.7. Śródoperacyjne oznaczanie hormonów
|
