Owen opowiada o tym, jak choroby wpływają na ludzi władzy i podejmowane przez nich decyzje. Opisuje choroby trapiące rządzących w chwili obejmowania władzy i nabyte w trakcie jej sprawowania, zwraca też uwagę na niebezpieczeństwa wynikające z ukrywania stanu zdrowia. Najbardziej jednak interesuje go zjawisko oddziaływania władzy na przywódców politycznych, co objawia się syndromem buty, czyli upojeniem władzą, nieproporcjonalnym skupianiem uwagi na własnym wizerunku, nadmierną wiarą we własne opinie i pogardą dla rad innych.
Owen twierdzi, że im dłużej polityk znajduje się u steru władzy, tym silniejsze są objawy syndromu buty. Syndrom pojawia się u każdego przywódcy, ale zanika, gdy traci on władzę.
