To nowe spojrzenie na kino polskie, spojrzenie – zgodnie z tytułową zapowiedzią – od strony ciała i seksualności. Refleksja historyczna i analityczna dotycząca polskiego kina – od lat, ze zrozumiałych względów, zdominowana jest przez myślenie polityczne, wiążące dzieła filmowe z kolejnymi fazami dwudziestowiecznych dziejów naszego kraju; toteż pora najwyższa na jej odświeżenie, wykorzystujące częstsze dziś, uciekające od polityki normy lektury, wśród nich – właśnie czytanie filmów poprzez zawarty w nich, nieraz głęboko ukryty przekaz na temat seksualności i ról płciowych.

Mamy tu, z grubsza biorąc reprezentantów (a właściwie reprezentantki, bo wśród autorów dominują kobiety) dwu pokoleń polskich filmoznawców: jest kilka znakomitych autorek legitymujących się poważnym, uznanym dorobkiem, są też debiutanci, ale – sądząc po tekstach – dysponujący znacznymi już kompetencjami i umiejętnościami pisarskimi. Ta rozmaitość pociąga za sobą różnorodność metodologiczną. Optyka „genderowa” bynajmniej tu nie dominuje. Są tu analizy o wyraźnym nachyleniu kulturoznawczym, są też szkice o nastawieniu filozoficznym.

Tom jest pracą nie tylko pionierską, ale wzorowo wykonaną i przejrzyście skomponowaną, adresowaną nie tylko do zawodowego środowiska filmoznawców (choć do nich naturalnie w pierwszym rzędzie), ale do czytelników zainteresowanych nowymi propozycjami współczesnej humanistyki.