Filozofia człowieka i jego rola dla społeczności, wspólnotowości a także dla całego rodu ludzkiego stanowi żywotny gwarant dla filozofii prawa i organizowania się systemu państwa. Spoiwem, tworzywem łączącym te dwie materie przedmiotu poznania jest sfera racjonalizmu i sfera kondycji emocjonalno-wolitywnej jednostki.
Ukierunkowanie na myślenie optymistyczne, odważne i kreatywne ogarniające także głęboką wiarę w zasady i potencjały rozwojowe osoby ,uznającej rozwój swojego środowiska wewnętrznego i zewnętrznego za wyraz sięgania do ideałów i realizowania wartości.
Ażeby zrozumieć stan harmonii człowieka z otoczeniem poprzez domaganie się urzeczywistnienia potrzeb wyższego rzędu jako duchowych uwzględniających akceptację wartości indywidualnych oraz grupowych należy przyjąć paradygmat wielopoziomowości i wielopłaszczyznowości do ukazania tejże relacyjności.
Takie podejście metodologiczne pozwoli zobrazować dynamizm zmiany obrazu samoświadomości, samopotwierdzania i samowychowania jednostki w stronę integralnego rozwoju osobowościowego będącego stanem dojrzałości intelektualnej, emocjonalnej i uczuciowo-wolitywnej na rzecz dobra wspólnego.
