Wspólna zabawa, koleżeństwo, przyjaźń, miłość, małżeństwo, wreszcie śmierć są doświadczeniami, które dotyczą ludzi bardziej i mniej sprawnych, a zachodzą w przestrzeni społecznej. One stanowią o sensie naszego istnienia. O nich właśnie opowiada ta książka. W części pierwszej Czytelnik jest prowadzony przez kolejne etapy rozwoju społecznego człowieka, przy czym każdy rozdział zawiera informacje dotyczące: - specyfiki kontaktów z innymi ludźmi w danym okresie rozwojowym; - tego, jak niepełnosprawność może zakłócać społeczne kontakty; - w jaki sposób można wspierać dziecko/dorosłego w trudnej sztuce bycia z innymi. Z tekstów wyłania się portret osoby z niepełnosprawnością, przy czym jest to obraz niejednoznaczny. Każda niepełnosprawność, jej rodzaj i zakres w odmienny sposób wpływają na kształt relacji z innymi.

W niniejszej publikacji Autorzy przedstawili problemy osób z niepełnosprawnością, w oparciu o własne doświadczenia praktyczne i naukowe. W części drugiej Autorki dotykają wybranych egzystencjalnych problemów człowieka. Piszą o tym, co nas jako ludzi konstytuuje; o wielkim pragnieniu i zdolności zawierania przyjaźni, o szczęściu i cierpieniu wpisanym w miłość, o lęku przed śmiercią, o odwadze wobec śmierci i potrzebie wsparcia udzielanego przez bliskich, z którego niekiedy ta odwaga wypływa.