Nadmierna pewność siebie jest zjawiskiem związanym z osiągnięciami psychologii poznawczej wykorzystywanymi w finansach (finanse behawioralne). R. Fairchild uważa, że nadmierna pewność siebie w sześciu przypadkach na siedem jest w stanie objaśnić anomalie rynku kapitałowego.

 

S. Plous uznał, że żaden z błędów procesu poznawczego nie jest równie powszechny i przynoszący tak radykalne skutki, jak właśnie nadmierna pewność siebie. D. Kahneman określił nadmierną pewność siebie za siłę napędową rozwoju gospodarki. Inną przyczyną, dla której nadmierna pewność siebie jest istotną cechą procesu poznawczego, jest to, że stanowi ona czynnik wzmacniający działanie innych ograniczeń procesu poznawczego. Nadmierna pewność siebie jest postrzegana jako zjawisko negatywne będące przyczyną wielu niepowodzeń i katastrof.

 

W prowadzeniu działalności gospodarczej nadmiernej pewności siebie przypisuje się m.in. niepowodzenia we wprowadzaniu nowego produktu na rynek czy przetrwaniu nowo założonej firmy. Wpływa ona także na prezentowanie nadmiernie optymistycznych prognoz oraz fałszowanie sprawozdań finansowych. Jednocześnie od menedżerów oczekuje się zdecydowania i szybkiej reakcji na zmieniające się warunki prowadzenia działalności, które z natury charakteryzują się niepewnością, niepełną informacją i ryzykiem.