Depresja stanowi dobry przykład pełnej integracji ciała i psychiki, przejawia się bowiem zarówno objawami z kręgu psychopatologii, jak i dolegliwościami cielesnymi. To choroba powodująca upośledzenie funkcjonowania organizmu, która może w dużym stopniu przyczyniać się do inwalidyzacji pacjentów i sprawiać, że ich życie i aktywność ulegają znacznemu zubożeniu.

 

Depresja jest uznawana za najbardziej dolegliwą chorobę (most painful medical disorder) – 50% chorych ma myśli samobójcze, 30% podejmuje próby samobójcze, 15% popełnia samobójstwo. Według danych WHO rocznie notuje się około miliona samobójstw, z czego 70% jest spowodowanych depresją – więcej niż zgonów wskutek działań wojennych czy katastrof. Depresję rozpoznaje i leczy psychiatra, ponieważ jest ona zaburzeniem psychicznym. Tak jednak jest tylko w teorii. W praktyce chorzy na depresję najczęściej najpierw zgłaszają się do lekarzy rodzinnych, lekarzy pierwszego kontaktu, internistów czy neurologów z prośbą o poradę i pomoc w związku z objawami depresji. Dlatego tak ważne jest, aby lekarze innych specjalności, a przede wszystkim lekarze rodzinni, posiadali umiejętności rozpoznawania i inicjowania leczenia depresji. Książka „Depresja w praktyce lekarza rodzinnego” pod redakcją prof. Marka Jaremy jest w tym względzie nieocenioną pomocą.

Poszczególne rozdziały poświęcone są m.in. takim zagadnieniom, jak: obraz kliniczny depresji, zagrożenia w depresji, leczenie farmakologiczne depresji, inne formy leczenia depresji oraz psychoterapia depresji.