Książka prezentuje główne stanowiska teoretyczne i problemy praktyczne w postępowaniu diagnostycznym. Formułuje podstawowe założenia metodologiczne procesu diagnozowania w resocjalizacji, wraz z opisem modeli diagnozowania, specyficznych trudności, dylematów i zasad diagnozowania w przypadku tzw. "zjawisk trudnych". Przedstawia podstawowy warsztat diagnostyczny pedagogiki resocjalizacyjnej z określeniem metod, technik i narzędzi diagnostycznych oraz zasad ich stosowania.

Rozdziały:

CZĘŚĆ I. Teoretyczne i metodologiczne podstawy diagnozy w resocjalizacji

ROZDZIAŁ 1. Diagnoza w resocjalizacji – ogólne założenia teoretyczne                         13
1.1. Diagnoza na potrzeby resocjalizacji w strukturze diagnostyki pedagogicznej       13
1.2. Niedostosowanie społeczne jako kategoria teoretyczna                               21
1.3. Podstawowe założenia teoretyczne diagnostyki resocjalizacyjnej                      37

ROZDZIAŁ 2. Ogólne założenia metodologiczne procesu diagnozowania w resocjalizacji    56
2.1. Społeczno-praktyczny wymiar diagnozy resocjalizacyjnej                            56
2.2. Specyfika diagnozy resocjalizacyjnej – funkcje, przedmiot, cechy i kryteria oceny 60
2.3. Przebieg i schemat diagnozy resocjalizacyjnej – model strukturalny i funkcjonalny 71
2.4. Psychopedagogiczne i społeczne modele diagnozy resocjalizacyjnej – podstawy metodyczno-pragmatyczne                                                                  
2.5. Trudności i dylematy oraz zasady etyczne w diagnozie resocjalizacyjnej             109
2.6. Perspektywy widzenia w diagnozie resocjalizacyjnej – indywidualna i środowiskowa 130
2.7. Kierunki i aspekty diagnozy resocjalizacyjnej                                          136

ROZDZIAŁ 3. Podmiotowe i przedmiotowe uwarunkowania przebiegu procesu diagnostycznego
3.1. Czynniki determinujące i wyznaczniki jakości kontaktu diagnostycznego            148
3.2. Czynniki dynamizujące przebieg kontaktu diagnostycznego                           159
3.3. Czynniki zakłócające przebieg kontaktu diagnostycznego                            16 3
3.4. Czynniki wyznaczające profesjonalizm diagnosty                                     172
3.5. Mechanizmy modyfikujące i zaburzające proces diagnostyczny                      178

CZĘŚĆ II. Zakres i obszary diagnozy resocjalizacyjnej – szczegółowe założenia i rozwiązania metodologiczne

ROZDZIAŁ 4. Płaszczyzny, sfery i obszary diagnozy resocjalizacyjnej                      187
4.1. Charakterystyka podstawowych aspektów i pragmatyka diagnozy indywidualnej – płaszczyzna biologiczna, psychologiczna i socjologiczna (społeczno-kulturowa)
4.2. Charakterystyka głównych aspektów diagnozy środowiskowej – rodzina, szkoła i grupa rówieśnicza                                                                    
4.3. Płaszczyzna kulturowa i duchowa jako obszar zaniedbany w diagnozie resocjalizacyjnej – próba ogólnej konceptualizacji problemu                                   

ROZDZIAŁ 5. Podstawowe metody, techniki i narzędzia diagnostyczne wykorzystywane w diagnozie resocjalizacyjnej                                                              
5.1. Ogólna charakterystyka metod i technik stosowanych w diagnozie resocjalizacyjnej 222
5.2. Wybrane narzędzia do globalnej oceny zaburzeñ w zachowaniu i niedostosowania społecznego                                                                             
5.3. Wybrane narzędzia do oceny różnych aspektów niedostosowania społecznego       26 1
5.3.1. Diagnoza różnicowa zaburzeñ antyspołecznych – zaburzenia osobowości, skrajna aspołecznośæ i zaburzenia psychopatyczne                           
5.3.2. Diagnoza skłonności do zachowañ przemocowych, agresywności i autoagresji oraz sposobu reagowania na frustrację                                          
5.3.3. Diagnoza wybranych korelatów i mechanizmów zachowañ nieprzystosowawczych

ROZDZIAŁ 6. Diagnoza warunków procesu resocjalizacji i weryfikacja efektów oddziaływañ resocjalizacyjnych