Książka jest próbą podsumowania ponad 60-letniej praktyki archiwalnej w zakresie opracowania i opisu dokumentacji nieaktowej. W ujęciu historycznym zostały omówione wytyczne metodyczne dla poszczególnych typów dokumentacji oraz droga do standaryzacji opisu na międzynarodowym tle porównawczym.

Badania zapoczątkowane w 2002 roku jednoznacznie dowodzą, że atomizacja zasad opracowania i nadmiernie rozbudowana różnorodność pomocy informacyjnych paradoksalnie przyczyniają się do spowolnienia procesu opracowania, a w dalszej konsekwencji dezinformacji użytkowników narodowego zasobu archiwalnego. Zdaniem Autorki budowa nowoczesnego systemu informacji archiwalnej wymaga rezygnacji z podziałów na typy i rodzaje dokumentacji na rzecz tworzenia zintegrowanego narzędzia opisu, opartego na zasadach standaryzacji.