W baśniach Andersena widać, że świat ma naturę symbolu i że symbol ten odbija coś, co sięga głębin nieświadomości. Tak mniej więcej brzmi teza rozprawy naukowej Agnieszki Miernik, opartej na metodologii krytyki archetypowo-mitograficznej – Junga, Eliadego, Bachelarda. Autorka rozprawy w swoich porządkach badawczych wiąże twórczość bajkopisarza Andersena z ideami naukowymi twórcy psychologii głębi Junga.

W prezentacjach utworów Andersena ujawnia się też siła wyrażania przeżyć obecna w baśniach, ich zakorzenienie w nieświadomości - skąd wyłaniają się symboliczne obrazy. I tu kształtuje się interpretacyjna przestrzeń o zakorzenieniu archetypowym.

Głęboko prowadzone analizy i interpretacje Cienia, Wielkiej Matki, Animy i Animusa, Jaźni świadczą o dojrzałości naukowej badaczki i jej kompetencjach literaturoznawczych (cechy te objawiają się w dobrze dobranych kontekstach interpretacyjnych: Gennepa, Tybetańskiej Księgi Umarłych, Życia po życiu, starożytnych filozofów i innych).