Nauka stała się potęgą społeczną i współokreśla losy naszej cywilizacji na dobre i na złe. Profesor filozofii i logiki Stanisław Rainko stara się rzucić światło na ten fenomen w swojej analizie koncepcji Karla Poppera i Thomasa Kuhna.

Co ciekawe, stosuje aparat pojęciowy, który nie znalazł dotychczas zastosowania w tego rodzaju pracach. Autor zauważa, że Popper i Kuhn podążają drogami analogicznymi do tych, którymi kroczyli teoretycy ekonomii – poczynając od Keynesowskiego przełomu z lat trzydziestych ubiegłego wieku.

Analogia ta pozwala na adaptację pojęć ekonomicznych do rozwoju nauki i interesujące wnioski dotyczące tej ostatniej.