Materiał, który autorka poddaje opisowi, klasyfikacji i interpretacji, jest wystarczająco obszerny i dobrany na tyle sensownie, że pozwala na wydobycie zjawisk stanowiących dobry argument na rzecz wprowadzonego w tej pracy pojęcia dyfuzji; sposób potraktowania tego materiału spełnia także warunek profesjonalnego opisu translatologicznego.

Wprowadzone przez autorkę pojęcie dyfuzji wydaje mi się metaforą bardzo atrakcyjną poznawczo, opisuje bowiem, wręcz unaocznia, pewne mechanizmy tekstowe, które skuteczniej niż w przypadku funkcjonujących dotąd pojęć uzmysławia przebieg procesów translatorskich.