Monografia składa się z trzech części:
pierwsza koncentruje się wokół warunków socjalizacji dzieci i młodzieży w przestrzeni informacyjnej;
druga porusza problematykę zagrożeń w przestrzeni wirtualnej oraz działań profilaktycznych w tym zakresie;
trzecia poświęcona jest tematyce dotyczącej przestrzeni informacyjnej i komunikacyjnej w edukacji oraz nowych wyzwań dla nauczycieli i uczniów z tym związanych.
Monografia wpisuje się w dyskurs społeczno-medialno-naukowy nad postrzeganiem i zaspokajaniem specjalnych potrzeb edukacyjnych w zmieniającej się dynamicznie na skutek rozwoju nowoczesnych technologii rzeczywistości edukacyjnej. Należy podkreślić, że zbiór wszystkich tekstów posiada zarówno dużą wartość teoretyczną, jak i praktyczną. Na pewno zaś pragmatyczną, pokazuje bowiem dzieci i młodzież ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi jako pełnoprawnych członków rzeczywistości szkolnej. Lektura książki uwidacznia, jak mogą spojrzeć na ten problem zarówno osoby pełno-, jak i niepełnosprawne, praktycy i teoretycy, humaniści i inżynierowie. Tworzy tym samym przestrzeń i pozytywny klimat do podejmowania zmian edukacyjnych w polskiej szkole, co jest niezmiernie istotne, zwłaszcza w kontekście postępującej inkluzji osób niepełnosprawnych.