Dzieje Polski średniowiecznej Romana Grodeckiego, Stanisława Zachorowskiego i Jana Dąbrowskiego zostają wznowione po blisko 70 latach od daty ich ukazania się. Od dawna nazywane przez studentów „trojaczkami”, zostały napisane przez autorów młodych.

Roman Grodecki miał w chwili ich ukazania się 37 lat, Stanisław Zachorowski zmarł w wieku 33 lat, a Jan Dąbrowski liczył lat 36. Grodecki i Dąbrowski byli mocno zaangażowani w ruchu niepodległościowym. Wszyscy trzej wnieśli świeżość spojrzenia na dzieje Polski i dążność do zrozumienia zawiłego splotu czynników subiektywnych i obiektywnych, które te dzieje kształtowały.

Ta postawa badawcza udziela się także czytelnikowi i pozwala mu te dzieje i poznać, i zrozumieć. Trzej wybitni przedstawiciele polskiej historiografii dali więc dzieło oryginalne, wewnętrznie spójne, mimo nieuniknionych różnic ujęcia, niezwykle bogate w treść, choć druga połowa XVI wieku została w nim opracowana bardziej skrótowo niż stulecia poprzednie.

Dokonując dziś reedycji dzieła trzech krakowskich historyków sprzed blisko 70 lat mamy na uwadze to, że jest ono wciąż przez studentów poszukiwane, a zatem potrzebne. Będzie nadal dostarczać bogatej informacji o średniowieczu polskim, a w każdym razie stanie się na pewno źródłem inspiracji intelektualnej.