Książka Joachima Bauera jest pracą przeglądową, dotyczącą neurologicznego podłoża empatii tj. neuronów lustrzanych. Autor wskazuje na fenomen rezonansu w życiu codziennym, a odnosząc się do badań wyjaśnia zjawisko "odczytywania myśli", intencji i współodczuwania. Pokazuje np. jak obserwowanie ludzkiego bólu prowadzi do aktywacji naszych własnych ośrodków mózgowych odpowiadających za doznania bólowe.

 

Bauer w świetle odkrycia lustrzanych neuronów analizuje relacje międzyludzkie i ich rozwój (od interakcji z niemowlęciem, relacji partnerskich, po zachowania tłumu, konformizm, manipulację i śmierć społeczną) oraz wskazuje na uczenie się poprzez modelowanie (obserwację innych).

 

Ważnym zagadnieniem są wnioski praktyczne dotyczące wykorzystania wiedzy o lustrzanych neuronach w bliskich relacjach, a także w szkole. Mówi o treningu empatii i o uczeniu się przeciwstawiania się różnym formom nacisku oraz terapii autyzmu.