Niniejsza monografia, napisana przez doktora farmacji i zarazem historyka, stanowi kompleksowe opracowanie problematyki lekoznawstwa i aptekarstwa, zawartej w pierwszych polskich zielnikach i herbarzach.

Autor - na podstawie długoletnich, wnikliwych badań dzieł z zakresu ziołolecznictwa, które po raz pierwszy ukazały się w Polsce w okresie Odrodzenia - przedstawił w sposób syntetyczny stan wiedzy o znanych wówczas środkach leczniczych i ich preparatyce.

Jak uzupełnienie swych niezwykle interesujących rozważań Autor podaje liczne cytaty pochodzące z oryginalnych zielników renesansowych, a także z prac dwóch botaników polskich, którzy na przełomie XIX i XX w. prowadzili badania nad zielnikami i wnieśli istotny wkład w ich poznanie. Monografia jest bogato ilustrowana reprodukcjami drzeworytów pochodzących z oryginalnych herbarzy.

Na podkreślenie zasługuje zamieszczenie w książce bardzo obszernej bibliografii i licznych przypisów bibliograficznych, które podnoszą walory poznawcze książki. Książka jest adresowana do Czytelników, których interesuje problematyka farmaceutyczno-medyczna w aspekcie historycznym.

Jej fascynująca treść i lekki styl, w jakim została napisana, sprawiają, że czyta się ja z przyjemnością i ogromnym zainteresowaniem.

Rozdziały:
Wykaz skrótów
Wstęp
Geneza polskiej literatury farmaceutyczno-medycznej i funkcja społeczna pierwszych zielników polskich
Biogramy autorów zielników
Analiza zawartości zielników
Leki proste - Simplica, czyli farmakognozja
Miary i dawki
Leki złożone - Composita
Aptekarstwo (lekoznawstwo profesjonalne)
Zakończenie
Przypisy
Bibliografia