Praca ta jest próbą oceny, w jakim stopniu Nowe Zarządzanie Gospodarcze w Unii Europejskiej pomogło zdyscyplinować finanse publiczne w państwach członkowskich.
Autorzy w publikacji wskazują słabe strony instytucjonalnych podstaw funkcjonowania Unii Europejskiej, które pogłębiły niekorzystne zjawiska w sferze realnej oraz fiskalnej w okresie kryzysu finansowego.

 

Ocenione zostały strategie konsolidacji fiskalnych państw członkowskich. Krytycznej analizie poddana została polityka austerity jako metoda konsolidacji finansów publicznych i wiążące się z nią tzw. niekeynesowskie efekty polityki fiskalnej. Szczegółowo omówione są metody dyscyplinowania finansów publicznych takich krajów jak: Niemcy, Wielka Brytania, Węgry, Polska. Uwzględniono także charakterystyczne doświadczenia innych państw członkowskich w celu wskazania zalet i wad realizowanych strategii konsolidacji fiskalnej.

Zastosowane metody ilościowe wykorzystane zostały zarówno do zbadania zależności między saldem budżetowym a innymi zmiennymi makroekonomicznymi, jak też do identyfikacji zmian w potencjale ekonomicznym państw członkowskich oraz w ocenie procesów konwergencji gospodarczej.