W 1610 r. Galileusz obwieścił światu nowe odkrycia astronomiczne, dokonane za pomocą teleskopu: góry na Księżycu, satelity Jowisza, fazy Wenus i gwiazdy Drogi Mlecznej. W 1616 r. Św. Oficjum zakazało lektury dzieła O obrotach Mikołaja Kopernika.

Te wydarzenia spinają klamrą czas, w którym krystalizowały się poglądy Galileusza na budowę wszechświata i na relacje między nauką a wiarą. Pod koniec tego okresu powstały Fragmenty kopernikańskie - zapiski, stanowiące rodzaj intelektualnego dziennika wielkiego uczonego i ukazujące jego sposób myślenia oraz argumentacji.

Taki był początek dysputy, która blisko 20 lat później, w 1633 r. zakończy się procesem Galileusza i wyrokiem skazującym go na wyrzeczenie się własnych poglądów naukowych.

Niniejsza książka zawiera pierwszy polski przekład Fragmentów kopernikańskich, opatrzony obszernym komentarzem, przybliżającym tło, uczestników i charakter siedemnastowiecznego sporu o związki nauki z religią.

Tekst Galileusza uzupełniają tłumaczenia dwóch listów - kardynała Contiego do Galileusza, z 1612 r., i kardynała Belarmina do karmelity, ojca Foscariniego, z 1615 r. - oraz szczegółowa chronologia wydarzeń.

Autor przekładu i komentarza, Tadeusz Sierotowicz, jest astronomem, filozofem nauki i teologiem, adiunktem w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, wykładowcą w Istituto Superiore di Scienze Religiose w Bolzano oraz współpracownikiem Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, autorem książki Galileusz (Kraków 2003).

Rozdziały:
Wstęp 7
1. Galileusz: Fragmenty kopernikańskie 23
2. O Fragmentach kopernikańskich 73
2.1. Uwagi ogólne 73
2.2. Dialektyka Galileusza 80
2.3. Konkordyzm Galileusza i jurysdykcyjna zasada autonomii 96
2.4. Zakończenie 103

Dodatek 1: List kardynała Contiego 123
Dodatek 2: List kardynała Bellarmina 127
Dodatek 3: Chronologia 130
Bibliografia 139
Indeks nazwisk 145