Monografia dr Heleny Liwo będzie przydatna zarówno dla pedagogów specjalnych, jak i rodziców dzieci niesłyszących. Praca odnosi się do warstwy suprasegmentalnej mowy, to jest do elementów prozodycznych komunikacji, takich jak: melodia, akcent i iloczas mowy. Autorka stawia zasadnicze pytania o tę stronę komunikacji w przypadku małych dzieci zaimplantowanych ślimakowo.

W dużej mierze chodzi tu o pytania na temat możliwości współpracy interdycyplinarnej pomiędzy medycyną a pedagogiką. U wielu odbiorców mamy ciągle jedynie powierzchowną wiedzę na temat implantów ślimakowych, a u części wręcz brak wiedzy czy utrwalone przekonania stereotypowe.

Autorka w sposób bardzo kompetentny przybliża czytelnikowi najnowsze osiągnięcia w zakresie implantowania małego dziecka i prezentuje różnice między implantem ślimakowym a aparatem słuchowym. Te argumenty mają szczególną wagę w środowisku samych niesłyszących, gdzie jeszcze często sceptycznie podchodzi się do zasadności implantowania w przypadku posiadania resztek słuchowych.