Dlaczego tatuowanie ciała staje się dziś w Polsce coraz bardziej popularne? Czy tatuaż to jedynie ozdoba, czy może coś więcej – forma ekspresji siebie i kształtowania własnego „ja”? Czy osoby wytatuowane podkreślają w ten sposób swoją inność i nonkonformizm, czy też przynależność do pewnej wspólnoty? Jakie znaczenie ma tatuaż z perspektywy ich biografii? Jaki wpływ wywiera na ich codzienne życie, pracę i relacje z innymi ludźmi? Ta książka stanowi próbę odpowiedzi na powyższe pytania. Autorka przygląda się roli praktyki tatuowania w indywidualizującym się polskim społeczeństwie, pokazując, że można potraktować tatuaż jako niezwykle efektywne narzędzie konstruowania, wyrażania i negocjowania jednostkowej tożsamości.

 

Analizując wypowiedzi licznych entuzjastów tatuażu, sugeruje, że zaangażowanie w tę modyfikację ciała wynika z pragnienia zmiany własnego wyglądu oraz stanowi sposób przekształcania własnego wizerunku, pracy nad swoją biografią czy zarządzania emocjami. Ponadto wskazuje, że tatuaż to nie tylko indywidualizujący znak, ale również swoisty komentarz kulturowy, przy pomocy którego jednostka może sytuować się wobecswojego otoczenia, zaznaczając zarówno dystans wobec innych, jak i łączące ją z nimi więzi.