Haftowana słowami osobista opowieść o intymnym świecie Krystyny Sienkiewicz z przedmową i poetyckimi komentarzami Agnieszki Osieckiej. Ozdobiona fotografiami Krysinych gałganków i wnętrz. Pierwsza i chyba najbliższa sercu książka napisana przez aktorkę. Osiecka we wstępie pisała tak: Matką tych obrazków jest stara ludowa makatka. Ojcem – samo życie. Przyjrzyjcie się więc uważnie tym kokardkom i supełkom: to nasze własne odbicia, uczynione z korali, nitek, guzików, szmatek, żartów, a także – zapewniam Was – z niejednej łzy. Urządzając własny pokój lub choćby kącik w mieszkaniu rodziców, nie patrzcie na domy sąsiadów. Nie przeglądajcie żurnali. Nie zazdrośćcie. Rzućcie okiem na ściany swego pokoju jak na białą kartkę, a potem dajcie głębokiego nura w głąb samych siebie i zdecydujcie: z czym, gdzie, wśród jakich zabawek i gratów, sprzętów i tkanin naprawdę chcielibyście żyć. Urządzajcie swój kąt tak, jakbyście pisali wiersz. Urządzajcie go tak, żeby znajomi, wchodząc, powiedzieli: „O, to cały Jurek! (Baśka, Franciszek, Teobald)”. Oczywiście nie każdy z nas potrafi ozdobić swój dom własnym rękodziełem. Może nauczymy się czegoś od Krystyny?

Krystyna Sienkiewicz (1935-2017) – aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i kabaretowa. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, a przygodę ze sceną teatralną rozpoczęła od Studenckiego Teatru Satyryków. Znana ze swoich kreacji w teatrach Ateneum, Rozmaitości, Syrena czy Polskim.

W 1958 roku zadebiutowała na dużym ekranie. Stworzyła niezapomniane postacie m.in. w „Motodramie”, „Rzeczpospolitej babskiej” i „Lekarstwie na miłość”. Najbardziej kojarzona z występami kabaretowymi – w Kabarecie Starszych Panów, w kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie z Barbarą Wrzesińską stworzyła niezapomniany duet Siostry Sisters, czy własnym programie „Śmiechoterapia”. W 1996 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady „Prometeusz”, a w 2007 Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Skupiała się na pomocy potrzebującym, niechcianym zwierzętom i chorym dzieciom.