Bohaterowie tego tomu to spadkobiercy literackich awangard XX wieku i zarazem pionierzy czegoś, co dopiero nadchodzi. Już trzy dekady temu, bez jałowych pytań, czy komputer uśmierci książkę, postanowili na własną rękę to sprawdzić. Podczas wyprawy po nowe sposoby opowiadania w cyfrowym medium, dokonali cichej rewolucji, której pełnych rozmiarów jeszcze nie znamy.

Powrócili też z dobrą nowiną dla czytelnika przyszłości: nowe media nie zabijają książki. Hipertekst ją odmładza i ocala. Hipertekst literacki: utwór, który rozgałęzia się lub działa na żądanie. Narracja i fabuła nie układają się w jednorodnej linii, lecz tworzą sieć relacji, którą czytelnik przemierza, dokonując wyboru kierunku lektury.

Znane techniki narracyjne, jak analepsis czy prolepsis (cofanie się lub wyprzedzanie sekwencji zdarzeń) wzbogacone są w hipertekście literackim, dzięki np. programowaniu komputerowemu, o szereg dodatkowych mechanizmów, które czynią tekst jeszcze bardziej złożonym, niejednoznacznym i niewyczerpywalnym, czyniąc zeń swoisty kłębek światów możliwych, alternatywnych zakończeń i ślepych odnóg.