Nowa książka Anny Ziębińskiej-Witek stanowi ważny wkład zarówno w studia nad muzeami, jak i Holokaustem. Pierwsze muzea funkcjonowały zasadniczo jako zbiory obiektów odzwierciedlających cały ówczesny mikrokosmos; wiek dziewiętnasty stanowił wielki przełom, gdyż to wtedy kolekcje zostały podzielone zgodnie z kryteriami historycznymi i narodowymi. Jednak nowy zwrot w muzeologii podał w wątpliwość i te zasady, wprowadzając tematy i metody, dla których granice stanowi jedynie wyobraźnia.

Wyjątkowe zjawisko jakim był Holokaust oraz jego muzealne przedstawienie (w Polsce jak i na świecie), stały się dla Ziębińskiej-Witek przedmiotem wnikliwych analiz, rzucających nowe światło na teorię muzeum jako instytucji i na reprezentację Holokaustu.