Idol i dystans jest pierwszą pracą Mariona, w której podejmuje problematykę teologiczną. Przedmiotem esejów składających się na książkę jest problem związków teologii z metafizyką oraz język wypowiedzi o Bogu. Marion próbuje odzyskać, zarówno filozoficznie, jak i teologicznie, możliwość sensownego wypowiadania się o Bogu w kontekście epoki głoszącej.

Autor przeprowadza interesujące analizy dzieł klasycznych autorów, od Psuedo-Dionizego Areopagity przez Hörderlina aż do Heideggera, przedstawiając na ich przykładzie ciekawą wizję współpracy filozofii i teologii. Myślenie Mariona porusza się nieustannie na granicy tych dwóch obszarów, ujawniając tym samym ich zasadniczą bliskość. Jest ono świetnym przykładem przekraczania rozpowszechnionego modelu separacji filozofii i teologii.