Książka dotyczy filmów nowych i najnowszych, nad którymi dyskusje recenzentów i publicystów w większości jeszcze nie ucichły. Dlatego punktem odniesienia nie jest tu proces historycznofilmowy, ale realia społeczno-kulturowe i polityczne, w obrębie których te filmy cyrkulują.

W żadnym wypadku jednak nie chodzi tylko o uporządkowanie repertuar kina niemieckiego ostatniej dekady XX i pierwszej dekady XXI wieku, lecz przede wszystkim o wykorzystanie klucza epokowego – symbolicznego „przełomu wieków” – do diagnozy kultury zjednoczonych Niemiec lat wczesnych w całym bogactwie jej przejawów.