Rozważane w książce zagadnienia poszerzają zakres badań nad awangardą o problemy dotąd niewyodrębniane.

Biorąc pod uwagę teksty pisane przez artystów, ich twórczość plastyczną oraz najważniejsze istniejące opracowania, autor pokazuje, że problemy wspólnoty, wolności i autorytetu, podejmowane obecnie na gruncie różnych dziedzin humanistyki, pojawiały się już w refleksjach przedstawicieli nowej sztuki w pierwszej połowie XX wieku i neoawangardystów działających po II wojnie światowej.