Książka dotyczy roli, jaką wyznaczył literaturze plan „propagandy monumentalnej”. Program „propagandy monumentalnej”, naszkicowany przez Lenina wkrótce po zwycięstwie rewolucji bolszewickiej, zmierzał do upowszechnienia idei komunizmu przy wykorzystaniu wielkich kompozycji plastycznych (pomników, płaskorzeźb, malowideł ściennych). Sztuka realizmu socjalistycznego (rozwijająca się w Rosji radzieckiej od wczesnych lat trzydziestych a w Polsce od 1948 roku) pod wieloma względami przypomina koncepcję Lenina.

 

„Inżynieria dusz” skupia się na podstawowej cesze realizmu socjalistycznego: tendencji do zacierania granic między sztuką a życiem. „Wielkie budowle komunizmu” (socjalistyczne miasta, inwestycje przemysłu ciężkiego) okazują się komunikatami, których ideologiczne przesłanie wykładać miała literatura. Książkę uzupełnia przegląd prac o sztuce stalinowskiej, jakie zostały opublikowane w Polsce oraz na Zachodzie.