Dziêki postêpowi w nauce wiele aspektów ludzkiego funkcjonowania przestaje okrywaæ mg³a tajemnicy. Wysi³ki naukowców, którzy badaj± mi³o¶æ, zg³êbiaj±c sztukê budowania zwi±zków, sprawi³y, ¿e odpowiedzi na liczne z nurtuj±cych nas pytañ le¿± ju¿ w zasiêgu rêki. Takie pytania u poszczególnych osób mog± byæ zró¿nicowane ze wzglêdu na ró¿norodno¶æ historii mi³osnych do¶wiadczeñ. Zadziwiaæ mo¿e np., dlaczego jednym udaje siê prze¿yæ ¿ycie w dobrym zwi±zku ze sta³ym partnerem, a inni, choæ próbuj±, maj± na koncie jedynie krótkotrwa³e relacje. Dlaczego na niektórych mi³o¶æ sp³ywa jak ³aska, a na innych spada jak miecz obosieczny: uszczê¶liwia, ale i rani? Czy jest to ³ut szczê¶cia, czy zrz±dzeniem losu ma siê po prostu pecha do partnerów?
Ludzie ró¿ni± siê miêdzy sob±, lecz jednocze¶nie niektóre ich w³a¶ciwo¶ci wykazuj± podobieñstwa, co pozwoli³o na dokonanie pewnych typologii. Pomagaj± one lepiej zrozumieæ psychikê i subiektywny sposób postrzegania rzeczywisto¶ci oraz prawdopodobieñstwo wyst±pienia specyficznych zachowañ w okre¶lonych sytuacjach. W¶ród licznych koncepcji dotycz±cych mi³o¶ci pomiêdzy uczuciowymi partnerami coraz wiêksz± popularno¶æ zyskuje teoria przywi±zania. To w³a¶nie w obszarze przywi±zania, które w najwiêkszym stopniu wp³ywa na to, jak w danym zwi±zku wygl±da mi³o¶æ, czêsto pojawiaj± siê trudno¶ci. Wyzwania, jakie mo¿na wówczas napotkaæ, zale¿± od tego, na ile komfortowo ludzie czuj± siê w fizycznej i emocjonalnej blisko¶ci. Na pierwszy rzut oka mo¿na zauwa¿yæ, ¿e niektórzy potrzebuj± czêstych kontaktów lub wrêcz ¶cis³ego zespolenia, a inni wol± mieæ wiêcej w³asnej przestrzeni i otwieraj± j± przed kim¶ tylko do pewnego stopnia. Ró¿nice te obja¶nia teoria przywi±zania, a tak¿e oparte na niej koncepcje stylów przywi±zania, które pomagaj± uj±æ siedem miliardów ludzi na ¶wiecie w zaledwie kilka grup, reprezentuj±cych poszczególne style zwi±zane z repertuarem automatycznych reakcji i zachowañ w blisko¶ci.
Zachêcam jednak, by przede wszystkim lepiej poznaæ samego siebie, dostrzec w³asne obawy, oczekiwania, sposób interpretacji zdarzeñ i zachowanie w blisko¶ci. Wiedzê o sobie samym warto gromadziæ z mi³o¶ci± do siebie, wyrozumia³o¶ci± i gotowo¶ci± przyjêcia szerszej perspektywy patrzenia na mi³o¶æ i rzeczywisto¶æ w zwi±zku. Teoria przywi±zania nie tylko jest tym, co pomaga lepiej zrozumieæ, czym jest dla nas mi³o¶æ i jak± drog± najczê¶ciej idziemy jej naprzeciw, lecz tak¿e wytycza kierunek mo¿liwej zmiany. A kiedy ju¿ siê wie, dok±d siê zmierza i po co, ³atwiej jest znosiæ trudy podró¿y. Mam nadziejê, ¿e ksi±¿ka ta pomo¿e Czytelnikom w odnalezieniu w³asnej, najlepszej drogi dotarcia do swojego celu.
Katarzyna Lorecka