Wielu specjalistów pracujących z dziećmi niepełnosprawnymi umysłowo uważa, że w prowadzeniu skutecznej terapii dzieci kluczową rolę odgrywają ich rodzice. Tymczasem autor tej książki zauważa, że współpraca ta w zasadzie rzadko kończy się sukcesem.
Jacek Kielin uważa, że współpraca z rodzicami jako podstawa relacji pomiędzy specjalistą pracującym z dzieckiem a jego rodzicem się nie sprawdza i często może nawet szkodzić wszystkim zaangażowanym w to osobom.

Rodzice nie będą nigdy dla terapeutów równorzędnymi partnerami w procesie terapii ich dzieci, gdyż mimo wielkich chęci, gorącego serca i miłości, jaką darzą swoją pociechę, nie mają przecież zawodowego przygotowania, specjalistycznej wiedzy i nie posiadają predyspozycji potrzebnych do pracy terapeutycznej.

Z dziećmi nie współpracujemy, ale im pomagamy. Rodzicom także, jak mi się wydaje powinniśmy pomagać, bo oni proszą o pomoc, a nie o współpracę - pisze Jacek Kielin.
Jego książka ma ułatwić psychoterapeutom to zadanie.