Wstąpił do armii królewskiej w której dosłużył się stopnia sierżanta. Od Rewolucji Francuskiej szybko awansował. W 1794 roku awansowany do stopnia generała. W 1804 roku nominowany przez Napoleona na marszałka Francji. W 1805 roku objął komendę nad Pierwszym Korpusem Wielkiej Armii, a w 1806 cesarz nadał mu tytuł księcia. Riksdag jednogłośnie zatwierdził go na następcę tronu szwedzkiego w 1810 roku. W 1812 roku zdecydował o przyłączeniu się Szwecji do VI koalicji antynapoleońskiej. W bitwie pod Lipskiem tak dowodził wojskami szwedzkimi, aby uniknąć rozlewu krwi.