Zbiór felietonów prof. Andrzeja Gwoździa, „pierwszego – czyli najważniejszego – filmoznawcy na Górnym Śląsku”, jak pisze w słowie wstępnym do książki Kazimierz Kutz, to zapis jego emocji związanych z kinem, choć rozprzestrzeniających się na różne obszary kultury, nie tylko tej audiowizualnej. Pisze o kinie w związkach z własnymi przeżyciami i doświadczeniami: jako widza kinowego, uczestnika życia społecznego, podróżującego po świecie miłośnika kina, a także filmoznawcy i niemcoznawcy oraz Górnoślązaka, którego odczuwanie kina zostało zdeterminowane przez górnośląski kod kulturowy – z jego wyjątkowością i bogactwem, zawiłościami i komplikacjami różnorakiej natury.