Dlaczego wiara? Starożytny człowiek właściwie nie musiał zadawać sobie tego pytania. Bóg lub bogowie „z założenia” ubogacali jego wizję rzeczywistości, zajmując w niej z reguły zaszczytne, pierwsze miejsce, przede wszystkim jako istoty „wyższe” (cokolwiek znaczyło to określenie).
Człowiek nowożytny musi raczej szukać sensu i zasadności wiary w sobie; inaczej mówiąc, musi sam dać sobie odpowiedź na pytania, dlaczego wiara, i znaleźć dla niej miejsce w swojej perspektywie światopoglądowej. Warunkiem wstępnym sukcesu w tym zakresie wydaje się pewna zdolność, która najwyraźniej nie jest właściwa w równym stopniu wszystkim podmiotom ludzkim, a którą można by nazwać wrażliwością egzystencjalną.
Bogusław Widła – emerytowany profesor zwyczajny nauk teologicznych, tłumacz, autor licznych opracowań z zakresu biblistyki, m.in. książek: Antropologia egzystencjalna Apokalipsy Janowej (1996), Słownik antropologii Nowego Testamentu (2003), Teologia antropologiczna Starego Testamentu (2004).
