Arcybiskup Sheen zagłębia się w to, co według niego jest istotą kapłaństwa, w dodatku cechą nieczęsto komentowaną: bycie, podobnie jak Chrystus, „świętą żertwą”. Autor podkreśla, że – aby być jak Chrystus – kapłan musi Go naśladować w Jego przykładzie ofiary, ofiarując siebie jako żertwę, by nieustannie uobecniać Jego Wcielenie w świecie.

Arcybiskup Sheen zagłębia się w to, co według niego jest istotą kapłaństwa, w dodatku cechą nieczęsto komentowaną: bycie, podobnie jak Chrystus, „świętą żertwą”.
W przeciwieństwie do kogokolwiek innego, Pan Jezus przyszedł na ziemię nie po to, aby żyć, ale aby umrzeć. Śmierć dla naszego odkupienia była celem Jego pobytu tutaj, była złotem, którego poszukiwał. Dlatego nie był On przede wszystkim nauczycielem, lecz Zbawicielem. Czyż Chrystus, Kapłan, nie był Żertwą? Nigdy nie ofiarował niczego poza samym sobą. Dlatego okaleczamy koncepcję naszego kapłaństwa, jeśli nie uwzględniamy w nim stawania się żertwami w kontynuacji Jego Wcielenia.