Z nastaniem XXI wieku klasztor Shaolin stał się bodaj najsławniejszą świątynią buddyjską na świecie. Nie zaważył na tym ani jego wkład w ewolucję chińskiego buddyzmu, ani zabytki sztuki, jakie zgromadził w trakcie swej trwającej piętnaście stuleci historii. Źródłem jego rozgłosu nie są nawet legendy łączące klasztor z mitycznym założycielem buddyzmu chan (zen) – Bodhidharmą. Sława shaolińskiej świątyni obiegła świat z uwagi na jej rzekome powiązanie z chińskimi sztukami walki.

Choć o klasztorze Shaolin pisano wiele w popularnych publikacjach, nie doczekaliśmy się jeszcze rzetelnego, syntetycznego opracowania naukowego w tym względzie. Praca ta wypełnia więc lukę wydawniczą i informacyjną.

Książka poprzez rzetelną i trafną analizę problemu demitologizuje wiele poglądów związanych z rozwojem sztuk walki w Chinach, szczególnie buddyjskich form w klasztorze Shaolin.

Prawdziwa gratka dla miłośników i badaczy historii sztuk walki. Łącząc krytycyzm badacza z pasją entuzjasty, Shahar pokazuje, jak obfite – a niekiedy skąpe – wiadomości mamy na temat początków klasztoru Shaolin w V w. n.e., jego bliskich więzi z cesarzami z dynastii Tang (618–907), świetności jako instytucji religijnej i wojskowej za panowania dynastii Ming (1368–1644), a także nieufności ze strony państwa Qingów (1644–1911). To nader oryginalne opracowanie jest niezbędne dla zrozumienia zarówno dziejów, jak i sławy klasztoru Shaolin.

MEIR SHAHAR jest profesorem nadzwyczajnym studiów sinologicznych w Zakładzie Studiów Wschodnioazjatyckich Uniwersytetu Telawiwskiego.