Kodeks wykroczeń jest w polskim ustawodawstwie karnym jednym z najważniejszych aktów prawnych określających odpowiedzialność za czyny o mniejszej społecznej szkodliwości niż przestępstwa. Wykroczenia są jednak popełniane nagminnie i często są niezwykle uciążliwe dla osób przestrzegających norm prawnych (np. w sferze ruchu drogowego). Z tego też względu liczba osób, które mają do czynienia z wykroczeniami, jest w skali całego kraju bardzo duża. W związku z tym znajomość zasad prawa wykroczeń okazuje się potrzebna nie tylko prawnikom zawodowo zajmującym się tą dziedziną prawa, ale także szerokiemu kręgowi osób występujących jako oskarżyciele przed sądami grodzkimi, funkcjonariuszom wielu organów państwowych, którzy biorą udział w postępowaniu mandatowym, a także osobom pokrzywdzonym przez sprawców wykroczeń.
Niniejszy komentarz zawiera analizę wszystkich przepisów zawartych w Kodeksie wykroczeń, opartą również na bogatym orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych. Pozwoli to Czytelnikowi na lepsze zrozumienie zawartych w tym Kodeksie norm prawnych oraz intencji ustawodawcy w tym zakresie.

Bolesław Kurzępa – doktor nauk prawnych, adwokat, adiunkt w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Stalowej Woli oraz na Politechnice Rzeszowskiej, a ponadto wykładowca w Wyższej Szkole Handlowej w Kielcach. Autor publikacji książkowych, komentarzy oraz ponad 250 artykułów, glos i recenzji z zakresu prawa karnego i innych dziedzin prawa. Redaktor naczelny miesięcznika „Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych” i redaktor „Orzecznictwa Sądowego w Sprawach Gospodarczych”.

Rozdziały:

Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. — Kodeks wykroczeń          11

CZĘŚĆ OGÓLNA                     11
Rozdział I. Zasady odpowiedzialności (art. 1–17)            11
Rozdział II. Kary, środki karne i zasady ich wymiaru (art. 18–39)        127
Rozdział III. Zastosowanie środków oddziaływania wychowawczego (art. 40–41)    166
Rozdział IV. Warunkowe zawieszenie kary aresztu (art. 42–44)         168
Rozdział V. Przedawnienie orzekania, wykonania kary oraz zatarcie ukarania (art. 45–46) 172
Rozdział VI. Wyjaśnienie wyrażeń ustawowych (art. 47)          182
Rozdział VII. Stosunek do ustaw szczególnych (art. 48)           202

Część szczególna                   205
Rozdział VIII. Wykroczenia przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu (art. 49–64)  205
Rozdział IX. Wykroczenia przeciwko instytucjom państwowym, samorządowym i społecznym (art. 65–69)               268
Rozdział X. Wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu osób i mienia (art. 70–83)    282
Rozdział XI. Wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji (art. 84–103a)                  330
Rozdział XII. Wykroczenia przeciwko osobie (art. 104–108)         400
Rozdział XIII. Wykroczenia przeciwko zdrowiu (art. 109–118)        407
Rozdział XIV. Wykroczenia przeciwko mieniu (art. 119–131)         428
Rozdział XV. Wykroczenia przeciwko interesom konsumentów (art. 132–139)    455
Rozdział XVI. Wykroczenia przeciwko obyczajności publicznej (art. 140–142)    475
Rozdział XVII. Wykroczenia przeciwko urządzeniom użytku publicznego (art. 143–145) 478
Rozdział XVIII. Wykroczenia przeciwko obowiązkowi ewidencji (art. 146–147a)   483
Rozdział XIX. Szkodnictwo leśne, polne i ogrodowe (art. 148–166)       492
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. — Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń    521
Rozdział I. Przepisy ogólne (art. I–V)                521
Rozdział II. Zmiany w przepisach obowiązujących (art. VI–VIII)       523
Rozdział III. Przepisy przejściowe i końcowe (art. IX–XVII)         528

Bibliografia                       532
Skorowidz przedmiotowy                  541