Książka w zamierzeniu autora stanowi zestaw rozważań filozofa prawa zafascynowanego zarówno ekspansją nowoczesnego "ruchu konstytucyjnego", jak i przemijającą potęgą modernistycznych sposobów myślenia. Tłem tych rozważań jest przede wszystkim współczesna europejska (kontynentalna) praktyka mówienia i myślenia o konstytucji ze szczególnym uwzględnieniem naszych rodzimych jej wersji.

Praca składa się z trzech części. W pierwszej autor przedstawił syntetyczną charakterystykę programu Oświecenia, filozofii modernistycznej oraz nowoczesności jako zaplecza dla epistemy modernistycznej. Część drugą poświęcił wpływowi moderny na dyskurs konstytucyjny. W części trzeciej zaś sformułował diagnozę kryzysu modernistycznych sposobów myślenia i założeń filozoficznych, a także przeanalizował relacje i potencjalne reakcje nowoczesnego dyskursu konstytucyjnego wobec podstawowych problemów wyłaniających się z kryzysu moderny.