Edmund Husserl (1859-1938) - jeden z najważniejszych filozofów XX wieku, twórca fenomenologii, która okazała się jednym z najistotniejszych kierunków we współczesnej filozofii, dała też podstawy egzystencjalizmowi.

 

Husserl pragnął oprzeć filozofię naukowych fundamentach, wyszedł od krytyki psychologizmu, by w swym głównym, obszernym dziele „Idee czystej fenomenologii” zawrzeć główną konstrukcję swych rozważań , w tym zasadniczą tezę iż nowa nauka musi odrzucić wszelkie dotychczasowe założenia, badać zaś miała istotę rzeczy, a nie konkretne zjawiska w ich aktualnym stanie, chciał dokonać tzw. redukcji fenomenologicznej polegającą na braniu w nawias wszystkiego czego istnienia nie gwarantuje proces poznawania. Sam Kryzys nauk europejskich jest ostatnią większą pracą Husserla i naznaczona jest czasem, w którym powstawała, coraz bardziej zagrażającym pokojowi, Europie hitlerowskim Niemcom. Ta sytuacja spowodowała, iż Husserl odchodzi od czystej filozofii i zajmuje się w znacznej mierze także sprawami związanymi z historią, ówczesną sytuacją, duchem Europy.

 

Jak pisze Sławomira Walczewska Rozważania historyczne przeprowadzone w "Kryzysie…" nie mają jednak charakteru analiz przedmiotowych, lecz stanowią sekcję anatomiczną podmiotowości transcendentalnej. Nie chodzi w nich o genezę jakiegoś sensu przedmiotowego, lecz o diachronię samej subiektywności transcendentalnej.