Utwór Stanisława Sarnickiego znany ogółowi historyków zajmujących się epoką nowożytną pod skróconym tytułem "Księgi hetmańskie" uchodzi za jedno z najważniejszych źródeł do historii wojskowości dawnej Rzeczypospolitej. Bez wątpienia stanowi ważny przykład polskiego piśmiennictwa militarnego XVI wieku.
Autor w dziesięciu księgach przedstawił: pozycję hetmana i innych dowódców, technikę wojskową, szkolenie wojska, przygotowanie działań militarnych, szyki bojowe, metody obrony i zdobywania warowni, sposoby walki z Tatarami i prowadzenie wojen na morzu.
