Wydaje się, że "kulturę pragnień" należy pojmować jako pewną konstrukcję teoretyczną, której granic, podobnie jak jej wewnętrznej struktury, nie da się precyzyjnie określić.
Ta struktura jest bowiem amorficzna i czasami wspiera się na opozycyjnych wobec siebie kwantyfikatorach.

Kultura pragnień ma być tylko jedną z cegiełek tworzących rozległy gmach pojęć służących opisowi ponowoczesnej, zglobalizowanej, stechnicyzowanej i zdominowanej przez dyskurs ekonomii rzeczywistości.