W stoczoną latem 1943 roku bitwę pod Kurskiem zaangażowanych było sześć tysięcy niemieckich i radzieckich pojazdów opancerzonych, co czyni ją największą bitwą pancerną wszechczasów i być może największą bitwą w ogóle.

 

Badacze historii wojskowości od dawna uznawali znaczenie bitwy kurskiej, zwanej również Operacją Zitadelle, powstało kilka poważnych opracowań na jej temat. A jednak niemieckie spojrzenie na bitwę było do tej pory powszechnie ignorowane. Po zakończeniu konfliktu oficerowie wywiadu U. S. Army zgromadzili powojenne raporty niemieckich dowódców dotyczące batalii. Po części z powodu ich kiepskich tłumaczeń sporządzonych po wojnie, owe istotne materiały zostały przeoczone przez historyków II Wojny Światowej.

 

Steven H. Newton zebrał, przełożył i zredagował te relacje, a wśród nich między innymi raporty autorstwa szefa sztabu Grupy Armii Południe i 4. Armii Pancernej, a także oficera operacyjnego Grupy Armii Środek. W rezultacie powstał nowy, bezprecedensowy obraz niemieckiej strategii oraz niemieckich operacji. Przetłumaczone raporty oficerów uzupełniają uwagi i wyniki badań Newtona, który podważa szereg powszechnie przyjętych poglądów na tę przełomową bitwę.