Publikacja ta, jest pierwszą biografią Leszka Białego, władcy polskiego, doby rozbicia dzielnicowego.

 

Bohater książki był w pewnym sensie, postacią wyjątkową wśród władców piastowskich. Historiografia zdecydowanie nie doceniła jego roli w procesie jednoczenia ziem polskich.

 

Książę charakteryzujący się łagodnością, dobrocią, prawością, nadający przywileje Kościołowi był traktowany jako władca słaby, pozbawiony charakteru i talentu.