Autorzy poszczególnych opracowań to w większości badacze, którzy są jednocześnie logopedami praktykami. Reprezentują różne polskie ośrodki naukowe, w których kształci się logopedów.

 

Na podstawie przedstawionych przez nich wybranych metod i narzędzi diagnostycznych możemy zapoznać się ze współczesnymi tendencjami badawczymi rozwijanymi w tych właśnie ośrodkach. Część z nich ma charakter autorski. Inne nawiązują do refleksji naukowo-badawczej kształtowanej przez wiele lat w polskiej i światowej logopedii.

Sformułowane wnioski mają charakter uniwersalny. Wszyscy autorzy podkreślają wciąż ważne w procesie diagnozowania logopedycznego zasady: indywidualizacji postępowania logopedycznego, a więc dostosowania go do możliwości i potrzeb pacjenta, osobistego zaangażowania badacza i konieczność nawiązania współpracy z osobą badaną. Podmiotem oddziaływania jest zawsze człowiek ze wszystkimi swoimi zachowaniami komunikacyjnymi. W wielu opracowaniach mowa jest również o wzajemnym uzupełnianiu się procesu diagnozowania i terapii.