Pod koniec roku 1991 na ulicach Sztokholmu pojawił się zabójca – mężczyzna uzbrojony w karabin z laserowym celownikiem. Aż jedenaście razy próbował zabić przypadkowo napotkane osoby – wszystkie podejrzewał o to, że są imigrantami. W tym samym czasie Szwecja przechodziła przez najcięższy w ciągu ostatnich dekad kryzys ekonomiczny i społeczny. Centra przyjęć uchodźców rozsiane po całym kraju zostały obrzucone bombami zapalającymi i koktajlami Mołotowa. W szwedzkim parlamencie Nowa Demokracja podgrzewała nastrój wrogości wobec imigrantów.

 

Snajperskie ataki zapoczątkowały największą od czasów morderstwa premiera Olofa Palmego obławę na zabójcę. Po dziesięciu miesiącach mężczyzna, później znany jako mężczyzna z laserem, został namierzony przez policję i aresztowany w dramatycznych okolicznościach. Mimo że zaprzeczył wszystkim oskarżeniom, skazano go na dożywocie. Po około dziesięciu latach spędzonych w więzieniu zdecydował się przyznać do wszystkich ataków oraz do dwudziestu napadów na bank. Poza policją zgodził się rozmawiać o tym tylko z jedną osobą – dziennikarzem i autorem książki Gellertem Tamasem.

Wydany w 2002 roku "Mężczyzna z laserem" spotkał się z ogromnym zainteresowaniem i zdobył uznanie krytyków. Gellert Tamas otrzymał za swoją książkę prestiżową nagrodę Szwedzkiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Śledczych Guldspaden. Książka została także zaadaptowana na miniserial telewizyjny w reżyserii Mikaela Marcimaina, uhonorowany Nagrodą Szwedzkiej Telewizji Kryształ w kategorii „Widowisko dramatyczne roku”.